Bahar

Bütün mevsimler tutsak düşse de yangına, 
Her bahar dicle'yi emzirir dağlar 
Bahar, dicle'nin dağları kucakladığı yerde başlar. 

Alışamam ölüme alışamam, 
Ölüm insana aykırıdır alışamam. 
Susmak insana aykırıdır susamam. 
Yanıbaşımda bir yangın, 
Eti yanar vatanımın susamam. 
Yanıbaşımda ölüm çalıyor kapıları duramam. 

Çığlık olmak ama her sessizliğe 
Çığlık olmak insana yaraşır 
Ölüme direnirim tırnağımla dişimle 
Ama alışamam ölüme 
Bir başına olmak önemli değil 
Bir gül, bir gül bırakabilmek arkadan gelenlere 

Tek başına bir mum devririr geceyi 
Tek bir can neleri neleri devirmez ki? 

Nedir bu sancı nedir? 
Hasretin yine başladı, sol yanım seninle birlik 
İşgal etmişsen yar ömrümü 
Ateşin düşmüş canıma 
Sen benim içimde 
Ben diyarbakır içinde ağır ağır yanarım dönerim bitmez 
Geçerim bir mermi gibi candan, yar sandan geçemem 
Nasıl da özlemişem, sevda çeker canım 

Yangındır gayrı 
Dağlar damar damar olmuş akar memleketin yüreğine 
Bugün keskin bıçak ağzı da olsa gökyüzü 
Bahar düşmüştür vatanıma 
Mavi erguvan dallar fışkırmıştır topraktan 
Can yürümüştür dallara 
Gayrı dört mevsim bahardır dağlardan akar 

şiir: savaş ezgi