Ankara'ya Yağmur Yağarkene

Nicedir dilimin ucunda yüreğin sesi, bir şeyler haykıracakken susturduğum.Her kelamda oraya geliyor muhabbet. Tam söylemek lazım derken Susmak lazım oluyor en çok . Tıkanıyor,Tıkanıyorum

Ee ne de olsa  "öze en uzak şey söz" derler. Öz sensen söz demek ötelemek zamanı,hayatı.
Susmak gerek yeniden. Çaresiz kalsakta.

Zaman geçiyor, insanlar ölüyor.

Garibim biraz.Çaresiz birazda...


Ben çaresiz kalakaldığım zamanlarda gider alt sokakta bir tas ustası bulurum kendime, onu seyrederim uzun uzun, huyudur ben;
Adam belki yüz kere vurur tasa. Ama değil kırmak , küçük bir çatlak bile oluşmaz tasta.
Sonra uzunca süre sonra birden; bin yüz birinci vuruşta belki tas ikiye ayrılıverir ikiye;  iste o zaman tekrar tekrar anlarım ki tası ikiye ayıran o son vuruş değil , ondan öncekilerdir...



Ama olsun umutla yolculuk etmek, gidilecek yere varmaktan çok daha keyifli... Belki söylerim bir gün, kim bilir  terslemezsin bu sefer?

Daha bir hafif olurum, uçarım bile , kendime bakarım gök yüzünden, belki bir tanrı dans edip geçer içimden?


Sahi ya sende seversen?

Şşşş!! Neyse biz En koyusundan Mavi şarkılar dinleyelim....