Kim var orada? Kim o taş atan?

Roxane: Kim var orada? Kim o taş atan?

CH:Benim.

Roxane: Ben kim?

Christian: Christian.


Christian:Sizinle konuşmak istiyorum.


Roxane: Hayır, çok kötü konuşuyorsunuz.


Christian:Lütfen. Bu aşkımız için öldürücü olur!


Roxane:Hayır. Beni artık sevmiyorsunuz.


Christian: Beni sevmemekle suçluyorsunuz... en fazla sevdiğim an.


Roxane :Bakın, bu güzel!


Christian:Aşkın kalbimin beşiğinde yatan bir çocuk...gönlünü, arzusuna etmiş bir...


Cyrano : Oyuncak!

(Cyrano balkonun altında güzel sözler yaratmaktadır Christan'a ,fısıldar Roxane
varmadan farkına)

Christian:Oyuncak!



Roxane:Güzel!Madem bu kadar zalim, neden siz daha evvel bu aşkı...beşiğinizde boğmadınız.


ChristianCH: Denedim.Ama boşuna.Madam, bu yavru minimini bir...Herkül.


Roxane:Güzel!


Christian:Bir anda boğdu hiç acımadan canı...Gurur ve Şüphe adlı iki müthiş yılanı.


Roxane:Pek güzel!Neden böyle yavaş konuşuyorsunuz?|Niçin sözleriniz bu kadar tereddütlü?


Cyrano :Çünkü gece oldu.

Christian: Ne?




(Cyrano şapkaları degistirip Christan yerine gecer)


Cyrano :Bu karanlıkta kulağınızı el yordamıyla bulabiliyorlar.

Roxane:Benimkilerin böyle bir zorluğu yok.

Cyrano :Hemen buluveriyorlar.

Sebebi açık..
zira onları aldığım yer kalbim.
Oysa benim....kalbim büyük, sizinse kulağınız küçücük.
Halbuki sizin kelimeleriniz aşağı iniyor, çabuk varıyorlar.
Benimkiler tırmanıyor.Zaman lazım onlara.

Roxane:Fakat şimdi bakınız,daha iyi çıkmaya başladılar.

Cyrano :Alıştılar artık jimnastikyapa yapa...

Roxane:Aslında ben size gerçek bir yükseklikten bahsediyorum.

Cyrano :Beni öldürür, bu yükseklikten kalbime düşecek...sert bir kelime.

Roxane: İniyorum.
Cyrano :Hayır!

Roxane:Siz çıkın o halde. Çabuk!


Cyrano :Hayır!


Roxane:Nasıl...hayır mı?}


C:Ne güzel böyle tatlı tatlı|konuşmak...yüz yüze gelmeksizin birbirimizden uzak


Roxane:Görmeksizin mi?


Cyrano :Ne hoş böyle nerde olduğumuzu|hayal meyal kestirmek.Siz yerlerde sürünen uzun bir pelerinin |karaltısını görüyorsunuz...ben ise bir yaz elbisesinin beyazlığını|fark ediyorum.
Ben şimdi yalnız bir gölgeyim|ve siz sadece bir aydınlık.

Ve sanıyorum bunu size ilk kez söylüyorum.


Roxane:Gerçekten de bambaşka bir sesle|konuşuyorsunuz.

Cyrano :Bambaşka çünkü beni koruyan bu gecede...kendim olmaya cüret edebiliyorum.
Nerdeydim ben.
Bunları bilmiyordum.
Affedin beni o kadar güzel ... o kadar yeni ki benim için.

Roxane:Yeni mi?

Cyrano :Evet...ama samimi olmaya evet.Alay edilme korkusu ruhumu her zaman daraltır.


Roxane: Ne için alay edilmek?


Cyrano : Bir...korku işte.Ruhum her zaman zarafet kisvesine bürünür korkusundan.

Ah!
Ben aşkta zarafetten nefret ederim.Bence bu oyunu uzatmak cinayettir sevince.
Zaten mutlaka bir an gelir...ve acırım bu andan mahrum olana.
İşte o zaman duyarız içimizde asil bir aşkın varlığını.
Söylediğimiz her güzel söz hüzünlü kılar bizi.


Roxane: Peki ya, o an ikimiz için de geldiğinde...

neler diyeceksiniz?


Cyrano : Her...her şeyi...Aklıma gelen her şeyi.

Onları size atacağım kucak kucak,...Bir demet haline koymayarak.

Sizi seviyorum, nefesim kesiliyor,
seni...seviyorum çılgınca.


Dayanamıyorum. Bu çok fazla.!
Bir çıngıraktaki gibi gönlümde ismin. Senden olan her şey hatırımda.Sevdim her şeyini ben.


Geçen sene ,oniki mayısta...sabah sokağa çıkmak için|saçının biçimini değiştirmiştin.
Güneş değildi gözlerimi kamaştıran, senin saçlarındı.

Anlıyor musun şimdi? Anlıyor musun artık?

Hissediyor musun biraz ruhumun bu karanlık içinden yükselişini?
Ama bu akşam, ne kadar da güzel ve ılık.
İçimi tümüyle döküyorum size. Siz de dinliyorsunuz beni.


Bu fazla!

Bu kadarını nasıl ümit edebilirim...en fazla ümide kapıldığım gün bile.

Şimdi ölümden başka bir şey kalmıyor bana.Bu sözler yüzünden, mavi yapraklar arasında titriyor O.

Titrediğini hissediyorum, elinin titremesi bana kadar geliyor...yasemin dallarından kayarak.


Roxane: Evet, titriyorum ve ağlıyorum...ve seni seviyorum, ve seninim.Sen beni sarhoş ettin.
Artık ölümden bile korkum yok.

Bu sarhoşluğu ben istedim.








Hayatının en unutulmaz gecesidir Cyrano icin,Roxane bilmesede anlatmıstır ilk kez acıkca hislerini...Roxane ise Christan sanmıstır bu güzel sözlerin sahibi...Aynı gece başdöndürücü sözlerin etkisiyle,Roxane Christan'la evlenir gizlice...Ancak birkaç saat gecmeden nikahlarının üstünden vedalasır bu taze gelin doyamadıgı sevgilisiyle...Christian ve Cyrano gider cepheye...
Roxane dayanamaz ve o da gider ansızın gizlice...İtiraf eder Christan'a besledigi aşkı ruhuna,güzelliginin gözüne görünmediginden bahseder ona...Yinede aşık olacaktır dünyadaki en cirkin insanda olsa...Christian yıkılmıstır beklemedigi bu cümleler karsısında...Anlarki Roxane yazılan mektupları seviyordur aslında...Kalır bu gercekle karsı karsıya...Roxane bilmeden Cyrano'ya asık olmustur aslında...